รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว
ผู้แปล : ธีระ สุมิตร/พรอนงค์ นิยมค้า
“รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว” เล่มนี้มีการตีพิมพ์ครั้งแรกในประเทศญี่ปุ่น และได้รับการตีพิมพ์ซ้ำอีกหลายครั้งทีเดียว โดยใช้สำนวนภาษาที่นุ่มนวล ตรงไปตรงมา สามารถก่อให้เกิดความคิดในการพัฒนาต่อเด็ก ซึ่งเป็นประสบการณ์ตรงของผู้เขียนเอง สะท้อนให้เห็นว่าอัจฉริยะบุคคลไม่ใช่เรื่องของพรสวรรค์หรือสายเลือด แต่เกิดจากการเรียนรู้และสภาพแวดล้อมนั่นเอง
โดยเนื้อหาภายในเล่ม จะสื่อให้ผู้อ่านทราบว่าใยประสาทในเซลล์สมองของเด็กที่เกิดมาแล้วไม่ได้รับความรักจากพ่อและแม่ ถูกทอดทิ้งแต่แรกเกิด จะทำให้เด็กที่เกิดมาเรียนรู้ได้ช้า สมองเฉื่อย (โง่) ขาดเหตุผล ส่วนเด็กที่เกิดมาสมบูรณ์พร้อม ได้รับการกระตุ้นทางประสาทสัมผัสทั้งห้าตั้งแต่แรกเกิดก็จะทำให้ใยประสาทในเซลล์สมองเจริญขึ้น เมื่อได้รับความรักจากพ่อและแม่ เกิดความคิดสร้างสรรค์ ฉลาด เรียนรู้ได้ไว ร่าเริง มีเหตุผล เรียกได้ว่าเป็นการปูพื้นฐานให้แก่เด็ก ตลอดจนปูรากฐานให้แก่ประเทศต่อไป
ซึ่งผู้คนส่วนใหญ่มักคิดว่าเด็กแรกเกิดไม่มีความคิดอ่านอะไร โตขึ้นก็ไม่สามารถจำอะไรได้ในช่วงแรกเกิด คิดว่าช่วงวัยรุ่นจึงจะสำคัญ เพราะเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่แท้จริงแล้วช่วงแรกเกิดถึง 3 ปีนั้น ถือเป็นช่วงทองของการพัฒนาเลยก็ว่าได้ อย่ารอให้สายแล้วค่อยแก้ เพราะกว่าจะรอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว…
